Μια στον αφρό μια στο βυθό
μ’ ένα γιατί σ’ άσπρο χαρτί
κλεισμένη σε γυαλί
κι η θάλασσα η τρελή η αμαρτωλή
εσύ αν γελαστείς θα σπάσω να κοπείς
στ’ ανοιχτά θα με βρεις

Μια εισπνοή μια εκπνοή
σώμα κενό γι αφανισμό
στημένη η σκηνή
κι η κάμαρα στενή και σκοτεινή
μαζί μου αν κλειστείς σε κάστρο ηδονής
ουρανό δε θα δεις

Εσύ αν γελαστείς θα σπάσω να κοπείς
στ’ ανοιχτά θα με βρεις