Έχεις αρχίσει να γυρνάς να χάνεσαι τα βράδια
στο κινητό σου να μιλάς κρυμμένος στα σκοτάδια.
Στης προδοσίας τη φωτιά τα όνειρά μας ρίχνεις
ξενοκοιτάς και ξενυχτάς και μόνη μου μ’ αφήνεις.

Τι μυαλό κουβαλάς
στα μπαράκια γυρνάς
όσα μου `πες ξεχνάς
και δε μ’ αγαπάς.

Τι μυαλό κουβαλάς
κλαίω εγώ και γελάς
στην υγειά μου μεθάς
μα δε μ’ αγαπάς.

Που να `ξερα πως ήτανε μια πέτρα η καρδιά σου
μονά - ζυγά τα ήθελες μια ζωή δικά σου.
Μα έλα που σ’ αγάπησα παράφορα έρωτά μου
και στη φωτιά σου βρέθηκα να καίω τα όνειρά μου.