Κοιτάζω τον καθρέφτη.
Το σώμα μου κάθε φορά παίρνει
το σχήμα του χρόνου.

Έτσι ξέρω
πότε θα κάνει ξαστεριά πότε θα συννεφιάσει.
Αν θα φυσήξει απαλά αν θα σειστεί ο κόσμος.

Καμιά φορά, δεν έχει άνοιξη ούτε και καλοκαίρι
κι έχω ένα σώμα με δύο εποχές.

Ένα χαμόγελο κι ένα μαχαίρι ανυπότακτο
στις συμβουλές μου.

Γι’ αυτό και ξέρω πότε γερνάει ο έρωτας
πότε γεννιέται η θάλασσα
ή πόσο είναι όμορφη γυμνή η καταιγίδα.

Κοιτάζω τον καθρέφτη.

Δεν υπάρχει σώμα, ούτε εποχές.
Μα πού κρύφτηκε ο αυγήτωρ χρόνος;

Δεν έπρεπε να κρατά το μαχαίρι.