Είχε φθαρμένα εισιτήρια στην τσέπη
Είχε κιθάρες πάνω στο κατάστρωμα
Είχε ένα πλοίο που τραβούσε για τη Νάξο
Είχε πολύ μακριά, πολύ μακριά μαλλιά
Είχε φθηνά σανδάλια απ’ το Μοναστηράκι
Στο χωματόδρομο λεωφορεία σαράβαλα
Είχε προορισμό του την Αγία Άννα
Είχε για φάρο του ολόξανθα μαλλιά.

Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν τελειώνει
Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν πληγώνει.

Είχε μπαγκάζια αφημένα στην ταβέρνα
Είχε άδειες τσέπες, είχε ελάχιστα λεφτά
Είχε τραγούδια τα μεσάνυχτα στην άμμο
Είχε παρέες που έρχονταν από μακριά
Είχε sleeping bags, ύπνο στην παραλία
Είχε φωτάκια από τ’ απέναντι νησιά
Μέσα στο πέλαγος φωσφόριζαν τα πλοία
Κι αντανακλούσαν σε ολόξανθα μαλλιά.

Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν τελειώνει
Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν πληγώνει.

Είχε μια ξαφνική, πρώτη γνωριμία
γυμνή βουτιά σε κατασκότεινα νερά
Είχε στο βάθος την πιο κόκκινη σελήνη
Είχε την πιο σφιχτή του κόσμου αγκαλιά
Είχε χιλιάδες κόκκους άμμο στα κορμιά μας
μας νανουρίζαν’ τα αστέρια από ψηλά
είχε μια διεύθυνση γραμμένη σε χαρτάκι
μια τελευταία, αχόρταγη ματιά
καθώς μακραίναν’ τα ολόξανθα μαλλιά
για πάντα φεύγαν’ τα ολάξανθα μαλλιά.

Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν τελειώνει
Το καλοκαίρι του άχυρου, το καλοκαίρι του άχυρου δεν πληγώνει.