Κρίμα που μοιράσαμε στα δύο
μπήκαμε στου χωρισμού το πλοίο
και στεριά δεν έχει για ν’ αράξει
η αγάπη που μου είχες τάξει

Να `τανε ο χρόνος ο γιατρός μου
να μη σε ξανάβλεπα ομπρός μου
Θα `σβηνες για πάντα απ’ το μυαλό μου
φύλλο και φτερό στον άνεμο μου

Είναι σαν τη μπόρα η ζωή μου
που γυρνάς εσύ στη θύμηση μου
και στεριά δεν έχει για ν’ αράξει
η αγάπη που μου είχες τάξει

Να `τανε ο χρόνος ο γιατρός μου
να μη σε ξανάβλεπα ομπρός μου
Θα `σβηνες για πάντα απ’ το μυαλό μου
φύλλο και φτερό στον άνεμο μου

Μείνανε τα χείλη διψασμένα
μάτια μου γλυκά κι αγάπημενα
σύννεφα σκεπάσαν το κορμί μου
που να δώσω τώρα το φιλί μου

Να `τανε ο χρόνος ο γιατρός μου
να μη σε ξανάβλεπα ομπρός μου
Θα `σβηνες για πάντα απ’ το μυαλό μου
φύλλο και φτερό στον άνεμο μου