Δε σαπουνίζω πια τα χέρια μου μωρό μου
βάζω ζελέ στα μαλλιά μου να σταθούν
κυρίως casual με κάλτσες ό,τι να’ ναι
και δεν είμαι ΚΚΕ

Τη βρίσκω πάντα με πριόνια στην Αθήνα
συχνάζω Γκάζι όταν είμαι δεξιός
το καλαμπούρι θα το κάνω στην παρέα
είμαι και υπερβολικός

Γίνομαι γάμα τα εντελώς όταν την πίνω
δε δίνω σημασία σε κανένα
έλα πιάσε μου το χέρι ρε μωρό μου
και πάμε να πουλέψουμε

Έχω εντελώς εριστική φυσιογνωμία
η μόρφωσή μου επιπέδου Σερβετά
πασίγνωστος για τα χειρότερα αστεία
άπλυτος και καστανάς

Πάντα ακμαίος κι έτοιμος για να με φτύσεις
συνυφασμένος με πανμέγιστες πουστιές
από μικρός ήμουν στο σόι ο ρουφιάνος
δε μ’ αρέσει κι ο φραπές

Πουλάω τη μάνα μου για τέσσερις κι εξήντα
είμαι κρυφομουνοπανάς
έρχομαι έρποντας σε σένα Κατερίνα
για να μου πεις πως μ’ αγαπάς