Μουσικό μακελειό νιώθεις και λιώνεις bro,
ένας mc κι ένα mpc, κοίτα τι γίνεται,
ένας εσύ κι ένας εσύ, ώρα για να φύγετε
κοίτα τον πύραυλο πάνω σου πως κατευθύνεται
νεκρό το crew σου να κείτεται.
Από το νότο για τύπο το φέρνω
κι όποτε θέλω θα μπαίνω, θα βγαίνω, θα φτύνω
κι όποτε θέλω θα λύνω, θα δένω, κάτω θα σ’ αφήνω νεκρό,
όποτε κι όπου το θες, άμα θες,
και να μη θες, θα φανείς μ’ ότι λες,
δίνοντας σοφές στροφές, καταστροφές.
Άλαλα χείλη μένουν όταν φτύνω φωτιά,
η μισή ελληνική σκηνή βαρετή σα σκοπιά,
μόνο κοπιάρουνε πια, δε ραπάρουνε ελληνικά,
μεταγλωττίζουν ότι παπαγαλίζουνε κυνικά.
Είναι κλεμμένα refrain, κλεμμένα beats,
κλεμμένες παραγωγές,
θέλουνε ξύλο, μήνυση κι αγωγές,
όσο για μας, μη ρωτάς,
κοίτα απ’ τη ζήλεια τους οι haters,
γίνανε πιο κίτρινοι κι απ’ τη στολή των Lakers.

Refrain:
Από τις πρώτες νύχτες του `97,
μέχρι το `12 μικρόφωνα ανοιχτά,
η ίδια τρέλα στ’ ακουστικά μας πιστά,
15 χρόνια μετά,
15 χρόνια μπροστά από σας η ομάδα μας. ()

Είναι το flowroyal.
κρατάμε το άχαστο flow.
Νους Ιθύνων στα raps, Eversor στα pad,
2012 στο `13 και...

Ήρθε να δείξει, να θίξει,
δρόμο ν’ ανοίξει, να τρίξει τα δόντια,
κάτω να ρίξει το κάθε toy δες,
ακόμη ανόητες, γράφω γραμμές δυσνόητες,
όσο παραμένω και μένω έγκυρος σαν το reuters.
Στο ραπ monster κι ας μην πίνω γουλιά,
κύριος Anser, βάζει στο λαιμό σου θηλιά,
σε πατά σαν panzer,
με διδακτορικά και 10 master στη φάση,
τον τσαμπουκά τους έχει
σπάσει απ’ το εν δράση.
Έχω τσακίσει τα σαγόνια τους, τόσα χρόνια
δίνω flows που δεν
αντέχουνε τα πνευμόνια τους,
φοβήθηκαν, αγχώθηκαν, λερώσανε τα σεντόνια τους,
τους έδωσα τ’ απόλυτο να
μ’ ακούνε και τα εγγόνια τους.

Refrain:
Από τις πρώτες νύχτες του `97,
μέχρι το `12 μικρόφωνα ανοιχτά,
η ίδια τρέλα στ’ ακουστικά μας πιστά,
15 χρόνια μετά,
15 χρόνια μπροστά από σας η ομάδα μας. ()