Έβαλα τον άνεμο τον ταξιδευτή,
αν σε δει να σε ρωτήσει μόνο το γιατί.
Κι όταν θα ξαναγεμίσει δυνατός βοριάς,
να μου φέρει την αιτία για δε μ’ αγαπάς.

Ψάξε με στα όνειρα σου που γκρεμίστηκαν,
στα τραγούδια που ποτέ δεν τραγουδήθηκαν.
Μη ρωτάς και μη λυπάμαι για ότι πέρασε,
Πες πως ήμουνα ένα δάκρυ σου που στέγνωσε.

Ρώτησα το φεγγαράκι που είναι στα ψηλά,
να μου πει όταν ξανάρθει αν περνάς καλά
Σε ποια γειτονιά βραδιάζεις που να ξαγρυπνάς,
σε ποια αγκάλη ξημερώνεις και μου λησμονάς.

Ψάξε με στα παραμύθια και στ’ αερικά,
κρύφτηκα μέσα στη νύχια και στα μυστικά.
Πέρασαν οι μαύρες μοίρες και με πήρανε,
Πες πως ήμουν μία σκέψη που σε πίκρανε.