Με δυο βήματα αργά περπατάς και μετά
το δωμάτιο φωτίζει κι η καρδιά μου ζυγίζει
ένα τόνο και το χρόνο σταματάς όταν μου χαμογελάς
Μάλλον δεν ξέρεις ποιον κοιτάς
Νοιώθω ότι τα λόγια που θα βγουν από το στόμα
Θα `ναι σφαίρες για το σώμα μου
Όχι ακόμα, μη μου πεις πως το τέλος τώρα είναι εδώ
Θα `ναι η στιγμή που δε θα θέλω πια να ζήσω

Εγώ είμαι αυτή που μου `λεγες εσύ
«Θα `μαστε μαζί για πάντα μια ζωή»
Μάλλον για σένα το «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» δε διαρκεί
Μοιάζω κομμάτι στη δική σου συλλογή
Εγώ είμαι αυτή που μου λεγες μετά
«Όλα τα όνειρά μου θα βγουν αληθινά»
Μοιάζω έτοιμη τον εφιάλτη μου να ζήσω
και ψάχνω απεγνωσμένα τον τρόπο να ξυπνήσω

Τη ζωή κρατάς που ποτέ δε θα `χω
Γιατί με κοιτάς σαν να μην υπάρχω

Κάθε σου λέξη βγαίνει χωρίς δισταγμό
Στο μυαλό μου όμως μένει, φέρνει πιο κοντά το χωρισμό
Δε θέλω να ξέρω αν σε τίποτα δε μοιάζουμε
Δε θέλω να μου πεις τελικά πως δεν ταιριάζουμε
Μου μιλάς κι η φωνή σου σαν σκιά μοιάζει θεόρατη
Δε σε νοιάζει την ψυχή μου αν πληγώνεις, την καρδιά μου αν ματώνεις
Τελικά μάλλον για σένα... Είμαι αόρατη....

Εγώ είμαι αυτή που μου `λεγες εσύ
«Θα `μαστε μαζί για πάντα μια ζωή»
Μάλλον για σένα το «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» δε διαρκεί
Μοιάζω κομμάτι στη δική σου συλλογή
Εγώ είμαι αυτή που μου `λεγες μετά
«Όλα τα όνειρά μου θα βγουν αληθινά»
Μοιάζω έτοιμη τον εφιάλτη μου να ζήσω
και ψάχνω απεγνωσμένα τον τρόπο να ξυπνήσω

Τη ζωή κρατάς που πότε δε θα `χω
Γιατί με κοιτάς σαν να μην υπάρχω