(Μια αρμονία... ανείπωτη...
σ’ έναν Πλανήτη κυριαρχεί...
Τα όντα... υμνούν κάθε ανατολή και δύση...
την ζωή...

Η ανατολή του Ήλιου αρχίζει...
Όλα τα όντα που την αντικρίζουν...
σε όλη την νοητή γραμμή που φωτίζει τον Πλανήτη...
στρέφονται προς τον Ήλιο...
και αρχίζουν να υμνούν την ζωή...)

Ω...
Εσύ Αρχέγονο Φως!...

Ζωή χαρίζεις...
τον κόσμο ν’ ατενίζουμε...
μες στο δικό σου Φως!...

Όταν χαθείς εσύ...
όλα μαζί σου θα χαθούνε...

Γιατί `ναι όλα Ένα!...
Στο υπέροχο ταξίδι της ζωής!...

(Τις ίδιες στιγμές... άλλα όντα...
υμνούν την δύση του Ήλιου...
ενώ βρίσκονται στην αντίθετη νοητή γραμμή...)

Ω...
Εσύ Αρχέγονο Φως!...
Φως αρμονίας και αιώνιας ειρήνης...

Μακριά μας χάνεσαι...
μες στο αιώνιο σου ταξίδι...

Σκοτάδι απλώνεται παντού...
μόλις χαθείς...

Σκοτάδι φοβερό...
μέσα στην ύπαρξή μας...

Σκοτάδι που θα σβήσει...
όταν πάλι Εσύ...
στον ουρανό εμφανιστείς!...

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Η Μουσική του Σύμπαντος» - 2009)