(Νέοι… απόκοσμοι κραδασμοί…
από την αόρατη… συμπυκνωμένη Ύλη ακούγονται…
με μια χροιά… αδιόρατων νοημάτων…)

Αόρατος!…
Πυκνός Κόσμος!…
Εγώ!...

Την Ύπαρξή μου…
αγγίζουνε…
βράχοι… φωτιές… αέρια… σκόνη…

Μέσα… βαθειά μου…
ταξιδεύουνε…

Μες στην αόρατη… πυκνή μου φύση…

Ήχοι μεγάλης πίεσης…
ξεκινούν…
μες απ’ τα έγκατά μου…

Γι’ άγνωστους κόσμους…
που ξαφνικά…
εμφανίστηκαν μπροστά μου…

Μες στην πυκνή… αόρατη φύση μου…
ουράνια σώματα…
ταξιδεύουν…

Μέσα μου…
χάνονται βαθειά…
βράχοι… φωτιές… αέρια… σκόνη…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Άλλοι Κόσμοι» - 2012)