Ελκόμαστε από δυνάμεις που δεν ξέρουμε, που ξέρουμε,
που θέλουμε, που δε θέλουμε και δε χαίρομαι
που δε φέρομαι ιδανικά. Κουβαλάω γενικά, δανεικά,
από το περιβάλλον ή γενετικά μια πληθώρα από χαρακτηριστικά
που μ’ απέχθεια, ψυχαναγκαστικά και συνέχεια αναδύονται.
Χρησιμοποιούν την ανέχεια ενίοτε,
σε κάνω το κεφάλι να κουνάς μα δε σείονται.
Είναι χρόνια εκεί που να πάρει
κι όταν είσαι παιδί το μυαλό σου ρουφά σα σφουγγάρι ότι βρει
να διαμορφώσει την εικόνα του γι'αυτή τη γη man,
δε με γέννησε μάνα μα ρίμα μου φαίνεται.
Από τι αποτελείται το σκαρί μας δε λέγεται κι ενδέχεται
το να κρασάρει, οι περαστικοί να προσέχετε.
Αυτός ο τύπος ραπάρει και καταστρέφεται.

Refrain:
Κι όσο ψάχνω τρόπο για να τους επιβληθώ,
τόσο δέσμιος νιώθω που να κρατηθώ;
Θέλω να φύγουν όλα όσα κουβαλώ, να μείνω εγώ,
τις εμπειρίες, τα γονίδια και σένα γαμώ.

Κάτι ελικοειδές που δέχεται επιρροές από όλες τις πλευρές διαμορφώνει το
πως φέρεσαι και τι λες, τι απεχθάνεσαι, τι θες, αν γουστάρεις τέτοια verse κι ήχο βρωμικο.
Δε με ξέρεις κι από χθες, μα κι εγώ που με ξέρω κάτι φορές
έχω πρόβλημα ζόρικο λέω. Και βγάζω συμπεριφορές
που αν με ρώταγες εχθές θα σου έλεγα αν τις βγάλω να μην αναπνέω.
Αποτέλεσμα των όσων έχω ζήσει κι όχι μόνο man,
προτού καν υπάρξω παραμόνευαν
αντιγραφές μα και μεταλλάξεις στον κώδικα
που πήρανε καιρό για μένα αποφάσεις πρωτόδικα:
για το ύψος μου, για το ύφος μου, για τα στάνταρ μου, για τα ίσως μου,
για το θάρρος μου, για το βάρος μου, για το γάρο μου, για το μίσος μου.

Refrain

Ρίμες αναρίθμητες, νιώθω σαν τον τύπο στο limitless,
δύο κουπλέ σου έφτυσα μα ψήθηκες για τρίτο, πάνω στου beat το χτύπο
εμένα απ’ την αρχή ν’ ανακαλύπτω, να πίπτω το λόγο σε ράβδους χρυσού.
Μυρωδιά σβησμένου πυρσού προ πολλού στην ατμόσφαιρα.
Γιατί η μνήμη τα πιο πολλά τα σβήνει
και αφήνει δεδομένα που δε θα `θελα άμα το `ξερα.
Καμένος από κούνια κι από χέρι.
Κάθε παιδικό δωμάτιο ξέρει μα κουβέντα δεν προφέρει.
Δε σβήνεται με γόμα άμα χαραχτεί με μαχαίρι
αν κι από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει.
Δεν ξέρω αν γεννήθηκα για να γράφω
μα ξέρω γαμήθηκα να το πράττω ώσπου να μου βγει γαμάτο.
Κι είναι με την αλήθεια και τις σκέψεις μου γεμάτο.
Δεν είναι για τον κάθε βλακάκο.