Άρχισες να λες, πάλι τις δικές σου υπερβολές
φαίνεται να ψάχνεις για αφορμές
κάτι να κερδίσεις
Κόβει σαν γυαλί, κάθε λέξη σου είναι αρκετή
για να ανοίξεις νέα φυλακή
να με τιμωρήσεις

Άργησα να δω, των ματιών σου τα μηνύματα
κι’ έτσι θα χαθώ, στης αγάπης τα χτυπήματα
Την καρδιά μου την γονάτισες
μα ούτε τότε δε σταμάτησες
κάν’ την κίνηση σου όπως θες
μόνο να σ’ ακούω να το λες

Πες το, μη φοβάσαι, μην με λυπάσαι
έχω οργή και πόνο, σαν οξυγόνο
Πες το, τι περιμένεις, μην με παιδεύεις
έπαθα κι’ έχω μάθει
απ’ του Χριστού τα πάθη

Τρέμει η φωνή, ψάχνεις για να βρεις την αντοχή
για το τελευταίο σου χαρτί και να με τελειώσεις
κόμπος η στιγμή, μείνανε στην άκρη τα γιατί
δεν ανοίγει άλλο η πληγή
Πες αυτό που νιώθεις