Χορός τού μοιραίου
και σβήσαμε...
σαν κεράκια πού λιώνουν

Πνοής ζεστασιά
δε χαρήκαμε ...
ανθρωπάκια τού χρόνου.

Τής πηγής μας το νερό
είναι πάντα βληχό,
των χειλιών μας ή δίψα,
των ματιών μας ή πίκρα,

... αετοί με κομμένα φτερά.

Χορός του ωραίου
και χτίσαμε...
θλιβερές αναμνήσεις

Ζωής μοναξιά
δεν αφήσαμε ...
το μυαλό μας ν’ αγγίξει.

Τής πηγής μας το νερό
είναι πάντα βληχό,
των χειλιών μας ή δίψα,
των ματιών μας ή πίκρα,

... αετοί με κομμένα φτερά.