Εψές στον ύπνο το βαθύ υπέπεσα σε πλάνη
με αργιλέ και τρίχορδο με βρήκε το ντουμάνι
Στον Άδη κάτω βρέθηκα μαζί με τον Τσιτσάνη
κι ο ταμπουράς κελάηδιζε πενιές του Μακρυγιάννη

Κούρδιζ’ ο Μάρκος τις χορδές κι ο Παπαϊωάννου
ο Καζαντζίδης πρόβαρε τραγούδι του Άκη Πάνου
η Ρόζα με γλυκιά φωνή χάιδευε την καρδιά μου
κι ο Παγιουμτζής με δεύτερες μιλούσε στο σεβντά μου

Με δυο ταξίμια ξέχασα του κόσμου την ανία
και τους νταλκάδες ξόρκισα που μού `συρε η πενία
Με ενα βαρύ ζεϊμπέκικο παλιό σαν αμαρτία
σύσσωμη αφουγκράστηκε του Άδη η βασιλεία

Μαζί με το ξημέρωμα πριν οι πενιές κοπάσουν
τα αλάνια αποχαιρέτησα μα ο Χάρος είπε στάσου
ο δρόμος της επιστροφής δε βγάζει στον οντά σου
τούτη εδώ η κόλαση δε ζει στα όνειρά σου