Αν ποτέ ξυπνήσεις
σε κόσμο χάρτινο, ψεύτικο
Ο κόσμος του σε πείσει
σε εθίσει στο ψέμα του σε κλείσει
Μην φοβηθείς
μην τους μισήσεις, μην τους χαρίσεις
μια ακόμα σου στιγμή

Οδήγησε με, βοήθησε με
να βρω πάλι αυτό που κρύβω
Τον χαμένο μου δρόμο
Αυτόν που μόνο
την αλήθεια θα μου πει

Αν ονειρευτείς πως είσαι βασιλιάς
μην γυρνάς
Μα να μην ξεχνάς
τους φίλους, τους εχθρούς ν'αγαπάς
Και μην φοβηθείς
μην επιτρέψεις, μην επιστρέψεις
στην παλιά σου ζωή


Οδήγησε με, βοήθησε με
να βρω πάλι αυτό που κρύβω
Τον χαμένο μου δρόμο
Αυτόν που μόνο
την αλήθεια θα μου πει

Αν σου βαστάει η ψυχή να ακούς
όποια αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη
παραλλαγμένη απ'τους κακούς και για τους άμυαλους παγίδα
ή για συντρίμμια θεωρείς όσα σου έχουνε ρουφήξει τη ζωή
να ξαναρχίζεις, να ξαναχτίζεις με εργαλεία χαλασμένα
και ότι φέρει ότι βρέξει
αύριο ίσως φέξει
ίσως να φέρει μια μέρα που την ήθελες πολύ
τόσο πολύ, που για αιώνες σου φαινόντουσαν οι μέρες
ψεύτικες σφαίρες
που εσύ τις όπλιζες στου νου σου την περόνη
με μια συγγνώμη μόνο δε θα ξεμπερδεύεις
θα αποφεύγεις τα όνειρά σου και τους φόβους που φωλιάζουν στην ψυχή σου
μες στο κορμί σου