Παιδί μου πρόσεχε τους πονηρούς ανθρώπους
που θα σε τριγυρίζουνε.
Οι στερνές κουβέντες του τρελομπαρμέρη
λόγια μαχαίρι, χώμα στ’ αυτιά, βουίζουνε.

Πόσο δίκιο είχε πόσο
κι ούτε βάση δίναμε,
πόσο δίκιο είχε πόσο
και τον κατακρίναμε,
από του τρελού τη γνώση
πόσοι δε σωθήκαν πόσοι.

Παιδί μου πρόσεχε τους πονηρούς ανθρώπους
που `μπρος το φίλο κάνουνε.
Θα `ρθει στιγμή που θα σε ρίξουν σε μπελάδες
με τεμενάδες πάνε να σε ξεκάνουνε.

Πόσο δίκιο είχε πόσο
κι ούτε βάση δίναμε,
πόσο δίκιο είχε πόσο
και τον κατακρίναμε,
από του τρελού τη γνώση
πόσοι δε σωθήκαν πόσοι