Στην πόλη έπιασε ομίχλη
Ένα παιδί τ’ αστέρια δείχνει
Μου είναι μικρή η λεωφόρος
Κι εσύ ακόμα εκεί

Το φως της λάμπας με ανακρίνει
Και ο καθρέφτης πια με φτύνει
Κι είν’ η ανάσα μου ελπίδες
πως είσαι ακόμα εκεί

Θα μ’ ακουμπήσεις και θα τρέξεις
Κι ως το φεγγάρι θα χορέψεις
Από ψηλά θα σε ζηλεύει
κάποιος πρίγκηπας μικρός

Ξέρω, κανέλλα θα μυρίζεις
Και πριν σου πάρω μου χαρίζεις
Πώς να μπορέσω να κρατήσω
στη μια μου χούφτα τόσο φως;

Και μια νυχτιά μέσα στο κρύο
Σαν της ψυχής μου το σφαγείο
Δεν ήταν ψέμα -ήταν αστείο-
Εσύ ήσουν εκεί

Κι ο τρόμος βγήκε απ’ το μπουκάλι
Φιλώ εσένα ή κάποιαν άλλη;
Μακάρι να’ σαι όπως πρώτα
Εσύ για πάντα εκεί

Να μ’ ακουμπήσεις και να τρέξεις
Κι ως το φεγγάρι να χορέψεις
Από ψηλά να σε ζηλεύει
κάποιος πρίγκηπας μικρός

Ξέρω, κανέλλα θα μυρίζεις
Και πριν σου πάρω, μου χαρίζεις
Πώς να μπορέσω να κρατήσω
στη μια μου χούφτα τόσο φως;