Φέρνω τα πέρατα κοντά,
ωχ! καρτεράω μιαν αγκαλιά.
Σαν καλοκαιριά, σαν την καλοκαιριά.
Και κάθε βράδυ σ’ έχω αγκαλιά,
σε μεγεθύνω ηλεκτρικά.
Μα είσαι μακριά, ωχ! μα είσαι μακριά.

Πάνω στα Φεγγάρια πέφτω και δεν ζαλίζομαι.
Τόπος ήρθε, τόπος φεύγει κι ανταμώνουμε.

Παίζω απ’ το πόνο του πρόσφυγα
κι αποφορτίζω τη μοναξιά.
Πόση γη χωρά να δρασκελίσεις,
να `ρθεις πιο κοντά;
Κι έγινες πάλι στοίβες φωτιά
κι αντί για χέρια έχω κεριά.
Μου πες "γεια χαρά να δείχνεις πιο καλά".

Πάνω στα Φεγγάρια πέφτω και δεν ζαλίζομαι.
Τόπος ήρθε, τόπος φεύγει κι ανταμώνουμε.