Σαν βράχο μαύρης θάλασσας Αχ!!
Ζεις μες την ερημιά
Έρημη ψυχή τυραννισμένη
ζητάς παρηγοριά

Σαλπάρισε η αγάπη σου σε άγνωστα νερά
και άνθισε στα χείλη σου τη δίψα για χαρά
πιες της χαραυγής ροδοσταμο καθάριο λαμπερό
κι ασε να φύγει η λύπη σου σ’ αστέρι μακρινό

Μα κάποια μέρα θα ν’ για αυτή
που θα φανεί μια αχτίδα
πόθος χαρά και προσμονή
και θα `ρθει η ελπίδα