Με μια χούφτα αγκαλιά, τις ελπίδες μου ξεχνώ
βιάστηκες κι έμεινα εδώ με μια τρύπα στην καρδιά.

Ένας φόνος μυστικός, κράτησε λίγα λεπτά
ήταν βλέπω τώρα πια, ένας έρωτας μισός.

Με τα βλέφαρα γυρτά να μετράω δάκρυ δάκρυ
και στα χείλη τα καυτά, στάζει επάνω το αλάτι
κι έμεινε η νοστιμιά απ τα δάκρυα που τρέχουν
να ρωτάει τα χείλη μου τόση πίκρα πως αντέχουν.

Άρωμα γλυκό-πικρό με ποτίζεις με φιλιά
μες στης ζάλης τα θολά τρέχω κι άλλο δεν μπορώ.

Παραμύθι τραγικό ίχνη άφησα εδώ
πίσω για να ξαναρθώ, λάθη κάνω ένα σωρό.