Αναζητώ το σωστό το δρόμο
οι σκέψεις μου γεμίζουνε με τρόμο
όταν θυμάμαι πως εμπιστεύτηκα εσένα
τα δάκρυα οργής είναι γεμάτα μ’ αίμα

Προσπαθώ να σ’ έχω εδώ μαζί μου
μα απ’ το παράθυρο φεύγει η ψυχή μου
σε παρακαλώ γύρνα, έλα πίσω
και σου υπόσχομαι πως δε θα σε μισήσω

Ξανά εδώ μες στο κελί και μόνος
με τριγυρνάει ένας μυστήριος φόνος
είναι ναρκωτικό και στέκεται μπροστά μου
κύριε φύλακα πάρτε το μακριά μου

Μα η βελόνα με κυνηγάει τώρα
για του εαυτού μου ο φόνος ήρθε η ώρα
όχι θεέ μου βγάλτε με από’ δω
κι όλους εσάς σαν τη ζωή μου θα `χω φυλαχτό

Μ’ αγανακτώ
όταν βλέπω να γκρεμίζεις τα όνειρά μου
είναι λάθος, είναι λάθος
Άσε με
Να `χω ελπίδες κι εγώ,
κύριε πρόεδρε σας παρακαλώ