Αρχίζουν οι γιορτές του μεταξιού
στον μακρύ δρόμο του μεταξιού.
Λοιπόν εκεί πρόλαβε να μεταμορφωθεί
από κάμπια σε ψυχή πεταλούδα
"Μπρένθις η μαύρη πεταλούδα".

Όποιος τη δει φωνάζει τ’ όνομά της
όποιος τη δει φωνάζει τ’ όνομά της με φωνή παιδιού

Κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι
μαζί και μόνοι
σ’ ένα έγχρωμο χορό
που όλο αλλάζει και ποτέ δεν τελειώνει.

Αρχίζουν οι γιορτές του μεταξιού.
Πρώτα πνίγουν την κάμπια...
μετά σε γρήγορες στροφές
κουβαρίστρες ζωντανές
τραβάνε απ’ τα κουκούλια τις κλωστές που ιριδίζουν.
Με των ανέμων αρώματα ραντίζουν
ουράνια και δαιμόνια σώματα
κόσμημα στο στήθος τους
κι η μαύρη πεταλούδα καθρεφτίζει
άστρο που την τύλιξαν σύννεφα.

Όποιος τη δει φωνάζει τ’ όνομά της
Μπρένθις, Μπρένθις
όποιος τη δει φωνάζει τ’ όνομά της με φωνή παιδιού
Κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι
μαζί και μόνοι
σ’ ένα έγχρωμο χορό
που όλο αλλάζει και ποτέ δεν τελειώνει.

Μακρύς ο δρόμος του μεταξιού
λοιπόν εκεί πρόλαβε να μεταμορφωθεί
από κάμπια σε ψυχή πεταλούδα.
Μπρένθις η μαύρη πεταλούδα.

Όποιος τη δει φωνάζει τ’ όνομά της
όποιος πενθεί αυτήν ακολουθεί.
Όποιος πενθεί ακολουθεί το πέταγμα της
όμως η Μπρένθις,
πένθος δε γνωρίζει καν τι πάει να πει.

Κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι
μαζί και μόνοι
σ’ ένα έγχρωμο χορό
που όλο αλλάζει και ποτέ δεν τελειώνει.