Φεύγω, με σπασμένη πυξίδα
σε τυφλή καταιγίδα,
σαν βοριάς που φύσηξε, η ελπίδα,
φεύγω με τον άνεμο πρίμα,
στο μεγάλο το κύμα
γαλανού ορίζοντα.

Φεύγω και θα έχω συντροφιά
μια λιακάδα χρυσαφιά,
κι όλου του πελάγους η ορμή,
σαν φιλί, θα γιατρεύει την πληγή.

Φεύγω, μ’ ένα χάρτη, κρυμμένο
σ’ ένα βλέμμα θλιμμένο,
για λιμάνι, απ’ τον καιρό, ξεχασμένο,
φεύγω και σας λέω "αντίο",
δεν αντέχει στο κρύο
το δικό μου όνειρο.

Φεύγω και θα έχω συντροφιά
μια λιακάδα χρυσαφιά,
κι όλου του πελάγους η ορμή,
σαν φιλί, θα γιατρεύει την πληγή.