Στην μοναξιά σου την πικρή και στο μαρτύριο
στάθηκα δίπλα σου και βρήκες καταφύγιο
μου `λεγες φεύγοντας σφιχτά σαν με κρατούσες
ότι στ’ αλήθεια σαν θεό σου μ’ αγαπούσες.

Κι ήτανε Θεέ μου Κυριακή
που έφευγες σαν το ληστή.
Κι ήτανε Θεέ μου Κυριακή
μια Κυριακή χωρίς αυγή.

Στην προδομένη σου ζωή στο κάθε βήμα σου
με αίμα πλήρωσα και είμαι εγώ το θύμα σου
εγώ σε κράτησα ποτέ να μη λυγίσεις
και τώρα πάλι να ζητώ για να γυρίσεις.

Κι ήτανε Θεέ μου Κυριακή
που έφευγες σαν το ληστή.
Κι ήτανε Θεέ μου Κυριακή
μια Κυριακή χωρίς αυγή.