Κλαίω για πρώτη μου φορά, κοίτα με, κλαίω
μ’ ένα παρά-, μ’ ένα παράπονο βαθύ.
Κλαίω για μένα και ολόκληρο το Αιγαίο
στα μάτια μου έχει ξεχυθεί.

Αυτά τα δάκρυα που δε φιλάς
ζωής ολόκληρης τα δάκρυα είναι.
Μ’ είχες για ήρωα, μα μη μιλάς,
κι αν είσαι άνθρωπος, κοντά μου μείνε.

Κλαίω για όλα όσα φταίω και δε φταίω
που τα πληρώ-, που τα πληρώνω μόνο εγώ.
Κλαίω βαριά και τα ματόφυλλά μου καίω
μήπως και αποκοιμηθώ.

Αυτά τα δάκρυα που δε φιλάς
ζωής ολόκληρης τα δάκρυα είναι.
Μ’ είχες για ήρωα, μα μη μιλάς,
κι αν είσαι άνθρωπος, κοντά μου μείνε.