Τρυφερό το χρώμα σου
καημός και πυρετός που με τρομάζει.
Σβήσε τα’ άλλα χρώματα και άσε μου το γκρι
στη μοναξιά μου εμένα
άλλο χρώμα δε μου ταιριάζει.

Νυχτερινά τα χρώματα
μα να μη λέμε ονόματα
πως ν’ αντέξω τις ώρες που φεύγεις
στο ψέμα να ζω.
Νυχτερινά τα μάτια σου
στ’ ατέλειωτα ταξίδια
σ’ έχω χάσει κι ακόμα γυρεύω
ψυχή να σε βρω.

Τρυφερά είν’ τα χείλη σου
σαν έρωτας θυμός με δικάζει.
Μέσα στο κοχύλι σου η ζωή μου
μια σταλιά να σε ποθώ
κι άλλο χρώμα σε μένα να μη ταιριάζει.

Νυχτερινά τα χρώματα
μα να μη λέμε ονόματα
πως ν’ αντέξω τις ώρες που φεύγεις
στο ψέμα να ζω.
Νυχτερινά τα μάτια σου
στ’ ατέλειωτα ταξίδια
σ’ έχω χάσει κι ακόμα γυρεύω
ψυχή να σε βρω.