Παρασκευή απόγευμα
ήταν που να μην ήταν
όταν την είδα κι έκλεγε
στην πόρτα που καθόταν.

Κι έκανα σκέψη μέσα μου
ψυχή θα παραδώσω
ας τη μαζέψω τη φτωχιά
μια φτωχιά να σώσω.
Παρασκευή απόγευμα
με ντρόπιασε ωστόσο.

Παρασκευή απόγευμα
σημαδιακή για μένα
π’ αντίκρισα στα μάτια της
όνειρα χαλασμένα.

Και πήρα την απόφαση
το χέρι μου ν’ απλώσω
και το μικρό της δάχτυλο
χρυσό να τ’ αρματώσω.
Παρασκευή απόγευμα
με ντρόπιασε ωστόσο.