Τούτος ο τόπος μοιάζει ξενιτειά
και στα γύρω σπίτια όλοι ξένοι
σβήσε όλα τα φώτα, πάρε με αγκαλιά
και μη μου θυμίζεις τα παλιά.

Κι ο ουρανός
μη μου λες πως είναι,
πως είναι γαλανός.
Μαύρος κι αθώος
σαν και την καρδιά,
την καρδιά καθενός.

Άσε να φύγω να `μαι μακριά
πέρα απ’ τον κόσμο κι απ’ τα φώτα
πώς να τον αντέξω τούτο τον καιρό
όσο και να θέλω δεν μπορώ.

Κι ο ουρανός
μη μου λες πως είναι,
πως είναι γαλανός.
Μαύρος κι αθώος
σαν και την καρδιά,
την καρδιά καθενός.