Πέντε, εννιά και δύο κάνουν δεκαέξι,
γράφουμε το έξι και κρατούμε ένα,
τόσες, στη ζωή, γυναίκες έχω μπλέξει,
μα τις διώχνω όλες και κρατώ εσένα.

Ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
μία η αγάπη μου που έχω στην καρδιά μου,
ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
εσύ είσαι η αγάπη μου, εσύ και η κυρά μου.

Το παλιό καρνέ μου είχε πια γεμίσει
όλο διευθύνσεις γυναικών γραμμένες,
άλλη να με μπλέξει κι άλλη να μασήσει,
μα, στο τέλος, όλες βγήκαν γελασμένες.

Ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
μία η αγάπη μου που έχω στην καρδιά μου,
ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
εσύ είσαι η αγάπη μου, εσύ και η κυρά μου.

Τώρα πια, μ’ εσένα, κάνω το σταυρό μου
κι όπως κάθε άντρας, έχω ένα καθήκον,
να τα παρατήσω, γλέντια και γυναίκες,
που για μένα ήτανε μηδέν εις το πηλίκον.

Ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
μία η αγάπη μου που έχω στην καρδιά μου,
ένα το κρατούμενο, γράφω στα χαρτιά μου,
εσύ είσαι η αγάπη μου, εσύ και η κυρά μου.