Δυο μέρες χήρα η κακομοίρα
η Πολυξένη του Θωμά
λιώνει απ’ τη λαύρα, βγάζει τα μαύρα
πάει ν’ ακούσει μπαγλαμά.

Λιώνει το τέλι στο τσιφτετέλι
και η καρδούλα της μαζί.
Κι η Πολυξένη η πικραμένη
βάζει φωτιά στο μαγαζί.

Πάει το σπίτι του μακαρίτη
το `φαγε όλο ο μπαγλαμάς
και στα σαράντα, αχ άδεια η τσάντα
που `χε γεμίσει ο Θωμάς.

Λιώνει το τέλι στο τσιφτετέλι
και η καρδούλα της μαζί.
Αχ, Πολυξένη άλλος πεθαίνει
κι άλλος μαθαίνει πώς να ζει.