Πετυχημένη κι ανεξάρτητη με λένε,
γεμάτη φως, σε κορυφή επιτυχίας,
παντού αφίσες, ραδιόφωνα και τύπος,
δεν είναι πάντα το κλειδί της ευτυχίας.

Τα φλας αστράφτουν, κατεβαίνοντας τη σκάλα,
μοιραίο ύφος, ψηλοτάκουνο παπούτσι,
λίγα μπριγιάν και τυλιγμένη στο μετάξι,
φαντάζω τώρα σαν θεά του Μπερτλούτσι.

Χρώμα και φως, εισαγωγή απ’ την ορχήστρα,
χειροκροτήματα και "μπράβο" κάθε βράδυ,
όμως, το πρόβλημα που, ίσως, με πονάει,
ποτέ, κανένας δεν ρωτάει, δεν ρωτάει.

Κατάθεση καρδιάς κάνω σ’ εσένανε
που δεν ρωτάς ποτέ αν υποφέρω,
κατάθεση ζωής, τώρα και πάντοτε,
τον εαυτό μου σου προσφέρω,
τον εαυτό μου σου προσφέρω.

Μου φέρνουν πάντα αποκόμματα που γράφουν
πως είμαι σταρ κι ότι κι αυτό το κάνω θέμα,
πως, όλοι οι άντρες μ’ ερωτεύονται με πάθος
κι εγώ, κι εγώ γελάω, γιατί όλα είναι ψέμα.

Μια φορά μόνο, μ’ αγάπησαν, πριν χρόνια,
έφυγε πια κι οι αναμνήσεις με σκοτώνουν,
με τα τραγούδια λέω πάντα την αλήθεια
και μη, και μη ρωτάς γιατί τα μάτια μου βουρκώνουν.

Κατάθεση καρδιάς κάνω σ’ εσένανε
που δεν ρωτάς ποτέ αν υποφέρω,
κατάθεση ζωής, τώρα και πάντοτε,
τον εαυτό μου σου προσφέρω,
τον εαυτό μου σου προσφέρω.