Ξέχασε το τ’ όνειρο μου
ξέχνα και τον αριθμό μου
κι απ’ το σπίτι να μην ξαναρθείς.
Ούτε λέξη δεν οφείλω
κα σου πω ή να σου στείλω
στο χαμό απόψε της βροχής.

Εσύ τον έρωτα δεν πας,
εσένα αγαπάς
και κάθε δίκιο χάνω.
Εσύ αιώνια πληγή,
της Κόλασης η γη,
στεριά που δεν τη φτάνω.

Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
και φιλί δεν παίρνεις παραπάνω.
Επανασυνδέσεις, χωρισμούς
τα πετάω έξω απ’ το πλάνο.

Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
μηδενίζω πάλι την αγάπη.
Και ανάβω τους εγωισμούς
για να γίνει τ’ όνομα σου στάχτη.

Ο αέρας με κερδίζει
πού ανήκω μου θυμίζει
μ’ αναμνήσεις δε με σταματάς.
Σου `χω δώσει πράγματα μου
χρόνια, συναισθήματα μου
δε χρωστάω, ούτε μου χρωστάς.
Εσύ τον έρωτα δεν πας,
εσένα αγαπάς
και κάθε δίκιο χάνω.
Εσύ αιώνια πληγή,
της Κόλασης η γη,
στεριά που δεν τη φτάνω.

Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
και φιλί δεν παίρνεις παραπάνω.
Επανασυνδέσεις, χωρισμούς
τα πετάω έξω απ’ το πλάνο.

Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
μηδενίζω πάλι την αγάπη.
Και ανάβω τους εγωισμούς
για να γίνει τ’ όνομα σου στάχτη.