Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι
με κοντό παντέλονο, μπάλα και ξυλίκι,
στο Χατζηκυριάκειο και στην Τερψιθέα
στάκαμαν να παίζαμε όλη η παρέα.
Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι
με κοντό παντέλονο, μπάλα και ξυλίκι.

Παίζαμε και γελούσαμε
ξυπόλυτοι γυρνούσαμε,
παίζαμε και γελούσαμε
ξένοιαστα χρόνια ζούσαμε.

Η παλιά μας γειτονιά τώρα δεν υπάρχει
έγινε αγνώριστη, έχει πια αλλάξει
κι απ’ τους φίλους τους παλιούς μόνο το Δημήτρη
είδα πέρσυ μια φορά, στη Θεσσαλονίκη.
(Όλοι οι φίλοι οι παλιοί έχουμε σκορπίσει,
άλλος στην Ανατολή και άλλος στη Δύση).
Η παλιά μας γειτονιά τώρα δεν υπάρχει
έγινε αγνώριστη, έχει πια αλλάξει.

Παίζαμε και γελούσαμε
ξυπόλυτοι γυρνούσαμε,
παίζαμε και γελούσαμε
ξένοιαστα χρόνια ζούσαμε.

Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι
που περνούσε Κυριακή, δίχως χαρτζιλίκι.
Στο βρεγμένο το ψωμί, ζάχαρη με λάδι
και τρέχαμε τις γειτονιές, μεσημέρι-βράδυ
Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι
που περνούσε Κυριακή, δίχως χαρτζιλίκι.

Παίζαμε και γελούσαμε
ξυπόλυτοι γυρνούσαμε,
παίζαμε και γελούσαμε
ξένοιαστα χρόνια ζούσαμε.

Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι
με κοντό παντέλονο, μπάλα και ξυλίκι.