(Απόμακρα…
ακούγεται αέρινο βουητό…
Οι άνεμοι…
αρχίζουν να διαπερνούν…
το διαστρικό κενό όλων των ουρανίων σωμάτων…
Φωνές…
από τα βάθη της ύπαρξής τους…
με βουητού χροιά…
ακούγονται σ’ όλους τους Γαλαξίες…)

Ανέμων Άπειρων!… Φωνές αέρινες!…
Εμείς!...

Την ύπαρξή μας…
νοιώθουμε…
Ύλη πυκνή ν’ αναστατώνει…

(Φωνή… βαριά…
με βουητό φωνή…
ακούγεται μες από τους διαστημικούς ανέμους…)

Ανέμων…
έχω εγώ μορφή…
στο σκοτεινό το Χάος…

Μορφή…
που την διέσχισαν…
αστραφτερές φωτιές…

Ψήγματα αιχμηρά…

Όγκοι…
Μικροί… Μεγάλοι…

Οι κόσμοι αυτοί…
νοιώθω…
να τελειώνουνε…
να χάνονται… να σβήνουν…

Αυτή την αίσθηση…
έχω…
μέσα μου βαθειά…

Εγώ!...
Ο Κόσμος των Ανέμων!…

(Οι διαστημικοί άνεμοι…
«νοιώθουν» μέσα τους…
τους Γαλαξίες να τελειώνουν…
Απόμακρα…
αρχίζουν και χάνονται…
μες στο Άπειρο… οι δυο κόσμοι…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Άλλοι Κόσμοι» - 2012)