Δυο άγνωστοι διαβάτες πως είμαστε θαρρείς
κι αμίλητοι διαβαίνουμε το χρόνο.
Λυπάσαι αν γελάσω, λυπάμαι αν χαρείς
και κάναμε τον έρωτα μας πόνο.

Συνήθεια έχει γίνει το φιλί
τα λόγια η σιωπή τα `χει παγώσει.
Κι εμείς γα την αγάπη δυο δειλοί
προδώσαμε αυτή κι ότι είχε δώσει.

Δυο άγνωστοι διαβάτες πως είμαστε θαρρείς
κι αδιάφοροι τη στράτα περπατάμε.
Δεν είπαμε μια λέξη κι ο δρόμος ο βαρύς
που βγαίνει, που μας πάει δε ρωτάμε.

Συνήθεια έχει γίνει το φιλί
τα λόγια η σιωπή τα `χει παγώσει.
Κι εμείς γα την αγάπη δυο δειλοί
προδώσαμε αυτή κι ότι είχε δώσει.