Που να πάω τις νύχτες, που ο χρόνος με διώχνει
και ρωτάω διαβάτες και τ’ αστέρια κοιτώ.
Που να πάω τις ώρες, που ο πόνος με σπρώχνει
και ζητάω κουβέντες, μα δεν είσαι εδώ.

Αυτήν αγαπάς, σ’ αυτήν να πας,
αυτήν αγαπάς, σ’ αυτήν να πας.

Που να πάω να ρίξω, την ψυχή και το σώμα,
μες στις φλόγες που έχουν, τη δική σου μορφή.
Που να πάω να κλάψω, να ποτίσω το χώμα,
γιατί λιώνω για `σένα, λιώνω σαν το κερί.

Αυτήν αγαπάς, σ’ αυτήν να πας,
αυτήν αγαπάς, σ’ αυτήν να πας.