Αλίμονό σου λογισμέ αν δε χαθείς στο ίσιο Δρόμο ποτέ σου δε θα βρεις , πόνο θα βρεις περίσσιο
Αλίμονό σου έρωτα αν δεν αναστενάζεις Στο παραγώνι της καρδιάς γυμνός θα ξεπαγιάζεις.

Αλίμονο κι εσέ καημέ αν δε φανείς στη στράτα Δε θα χει μάθει η καρδιά να παίρνει τα μαντάτα.

Αλίμονό μου όμως κι εμέ που νύχτα περπατάω Τα σκοτεινά τα έμαθα και λίγο φως ζητάω
Αλίμονό σου αητέ στα χαμηλά αν πεζέψεις Για του φιδιού τη δαγκωνιά δύσκολα θα γιατρέψεις.

Αλίμονό σου θάλασσα με τα άγρια θεριά σου Αν γίνεις λίμνη ακίνητη χωρίς τα κρίματά σου.

Αλίμονό σου άνεμε σκληρά αν δε φυσήξεις ένα αεράκι του νοτιά αχνό θα καταλήξεις
Αλίμονό σου ήλιε μου το φως σου αν δε χαράζεις σβησμένο νυχτοφέγγαρο θα μείνεις να στενάζεις.

Αλίμονό μου όμως κι εμέ που λέω τόσα κι άλλα χάθηκα μες στα χαμηλά κι είχα φτερά μεγάλα.