Να `μαι πάλι να γυρνώ μέσα στην άδεια πόλη
μέρες του καλοκαιριού, κι έχουνε φύγει όλοι
άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη
κι ο φουκαράς στο σπίτι του ποτάμια ιδρώτα χύνει.

Ανάθεμα τη τύχη μου, γαμω το ριζικό μου
σα το φαντάρο στη σκοπιά κάνω το νούμερο μου
κ όσο τις μέρες μου μετρώ με πιάνει απελπισία
στη πόλη πάλι ξενυχτώ κι όχι σε παραλία,
στη πόλη πάλι ξενυχτώ κι όχι σε παραλία.

Περπατώ στους δρόμους της, αράζω στις πλατείες
χωρίς λεφτά στη τσέπη μου να ψάχνω γι’ αμαρτίες
και βρέθηκα στην αγορά, χαζεύω τις βιτρίνες
ωκεανοί τα θέλω μου, ψηλά βουνά οι ευθύνες.