Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
μένω ξανά στην ίδια τάξη
το πρόχειρο μου ένα πασάλειμμα
και περιμένω το διάλειμμα

Μα δε χτυπάει το κουδούνι
κύριε επιστάτη είστε γουρούνι
πάει να σπάσει το κρανίο μου
και ζωγραφίζω το θρανίο μου

Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
κι ας έχω δίπλωμα κι αμάξι
κι ας έφυγα απ το πατρικό μου
θα μαι για πάντα το μωρό μου

Κι ας έχω πάρει δυο πτυχία
κι ας έκανα επιτυχία
κάθε πρωί στο πρωινό μου
γάλα κερνάω τον εαυτό μου

Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
είναι η ζωούλα μου εντάξει
έχω μια θέση να δουλέυω
να μου χτυπάν και να χορεύω

Έχω ένα δάνειο στη τράπεζα
παλιά φοβόμουνα και τα παίζα
τώρα δεν έχω τι να χάσω
πίνω απλά για να ξεχάσω

Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
και ειλικρινά με έχει πειράξει
όλη αυτή η εγκατάλειψη
δεν κάναμε ούτε μια κατάληψη

Και όλοι οι συμμαθητές μου
γίνανε τώρα δικαστές μου
κοιτάζουν όλοι τη δουλίτσα τους
και να γεμίζουν τη κοιλίτσα τους

Έχω περάσει τα τριάντα
κι ας ήμουνα δεκάξι πάντα
κι ας μη κατάφερα όσα θέλω
μέσα σε τούτο το μπουρδέλο

Όσο και να μαι νιώθω σάπιος
και περιμένω να ρθει κάποιος
ένας που κλείνει τα δεκάξι
αυτό το κόσμο να αλλάξει