Σ’ ένα πόστερ ρετρό, αγκαλιάζουμε χρόνια
Η Αθήνα στο φόντο κι ένα αμάξι παλιό
Μου `χες πει μια φορά τ’ αύριο λιώνει τα χιόνια
Μα περνάνε οι ζωές μας κι είναι τ’ αύριο σκληρό
Στα σκαλιά τα γοβάκια σου, το παπιγιόν μου στο πλάι

Κι ούτε ξέρω ποτέ αν θα βρω λίγο θάρρος
Να σου πω ένα αντίο ή να πω σ’ αγαπώ
Νιώθω κάποιες φορές πως σου γίνομαι βάρος
Μα η ζωή θέλει δύο κι έχεις φύγει καιρό

Σ’ ένα πόστερ ρετρό, στο κραγιόν σου σβησμένα
Σαν παλιά καλοκαίρια τα δικά μας φιλιά
Μου `χες πει μια φορά έτσι φεύγουν τα τρένα
Κι είπα εγώ να προσέχεις να `σαι πάντα καλά
Μια βαλίτσα στα πόδια σου και σου γύρισα πλάτη

Κι ούτε ξέρω ποτέ αν θα βρω λίγο θάρρος
Να σου πω ένα αντίο ή να πω σ’ αγαπώ
Νιώθω κάποιες φορές πως σου γίνομαι βάρος
Μα η ζωή θέλει δύο κι έχεις φύγει καιρό