Γεννήθηκες στο χάραμα
απάνω σ’ ένα δάκρυ,
κι’ απλώθηκες μ’ ένα φιλί
Αγάπη απ’ άκρη σ’ άκρη…

Οι Μοίρες σου υφάνανε
τους μακρινούς σου δρόμους,
κι οι Ώρες σου ορίσανε
τους ακριβούς σου νόμους.

Κόκκινο μάγουλο η ντροπή
το πάθος σου μεγάλο,
κι αν στο χτυπούν οι κεραυνοί
να τους γυρνάς και τ’ άλλο…

Θα σε ζηλέψουνε πολλοί,
κι’ άλλοι θα σε μισήσουν,
εσύ να στέκεις δυνατή
ποτέ μη σε λυγίσουν!

Ξεκίνησε το διάβα σου
κι αρχίζουνε τα πάθη,
οι άνθρωποι στο κλάμα σου
συγχώρα τους τα λάθη…

Κόκκινο μάγουλο η ντροπή
το πάθος σου μεγάλο,
κι αν στο χτυπούν οι κεραυνοί
να τους γυρνάς και τ’ άλλο…