Τέλειωσε η μέρα
τα λόγια χάθηκαν πουλιά πετάξαν φύγαν μακριά
χάθηκε ο χρόνος έγινε ατέλειωτη στιγμή
στης λησμονιάς μου το κελί
λιώνει ο πόνος κάτω απ'του ήλιου τη φωτιά
είναι κερένια τα φτερά μην τα ανοίγεις
είναι το άγνωστο βαθύ να σε κρατήσει προσπαθεί.
Για να μη φύγεις, για να μη φύγεις.

Περνάν οι μήνες
ο έρωτας μου κι ο καημός γίναν ο ίδιος ο εχθρός
μη με προδίδεις έγινε η αγάπη μου πληγή
μοιάζει με αλάτι το φιλί όταν μ’ αφήνεις
δεν έχω άλλο πια φωνή στέγνωσε το αίμα στο κορμί
μόνο να μείνεις να είμαι δίπλα σου εδώ
να σε χαζεύω όταν ξυπνώ.
Μόνο να μείνεις, μόνο να μείνεις.