Κάτι μου λέει πως σε χάνω
κι από την πίκρα μου πεθαίνω
και σε κοιτώ σαν το ζητιάνο
που ’χει το χέρι του απλωμένο.

Άσε με λίγο να σ’ αγγίξω
προτού σε κλέψει η νυχτιά
μ’ όπλο τη θύμηση να κρύψω,
είναι θεριό η μοναξιά.

Διαβάζω μέσα στη ματιά σου
παραπόνα που δεν τα είπες.
Αχ, να μπορούσα απ’ την καρδιά σου
να ’κλεβα όλες σου τις λύπες.

Άσε με λίγο να σ’ αγγίξω
προτού σε κλέψει η νυχτιά
μ’ όπλο τη θύμηση να κρύψω,
είναι θεριό η μοναξιά.