Δεν είμαι αετός απάνω στα βουνά
ούτε αστροναύτης έγινα όπως ήθελα παλιά
Αν και πολύ θα το θελα για μια μόνο στιγμή
να ξαναβρώ αυτά που άφησα εκεί
τις παιδικές σελίδες μου, τις αφελείς ελπίδες μου

Δεν είμαι αυτός που θα `θελες να βρεις
καθαρματένιος πρίγκιπας σου πέφτω κι ατελής
κι αν φοβηθείς τα πάθη μου, θα μάθεις απ’ τα λάθη μου

Δεν είμαι στο δράμα σου ο από μηχανής θεός
μα από σένα κοινότερος ακόμα πιο θνητός

Από μικρό μου έμαθαν πώς να αγαπώ
αυτό που δεν υπήρξα και δεν ήμουνα εγώ
και έγινε παγίδα μου η ψεύτικη αλήθεια μου

Γι’ αυτό λοιπόν κατάλαβε και κοίταξε να δεις
εγώ δεν είμαι ψεύτης στη καρδιά σου ο πειρατής
θέλω μονάχα να `μαι δω, στην αγκαλιά σου να χαθώ

να, να, να, να, να, να, νααα, αααααα, αα