Πες μου στ’ αλήθεια τι έχεις πάθει
σ’ έφαγε η δόξα κι η χλιδή
μωρό μου κάνεις όλο λάθη
λίγο στραβά την έχεις δει.

Κανείς δε σε καταλαβαίνει
κι όλοι μαζί σου τα `χουνε
ακόμα κι οι καλοί σου φίλοι
στα πάπαλα σε γράφουνε.

Κατέβα κάτω απ’ το καλάμι
που το σουξέ σου έχει τρελάνει.

Το παίζεις κυριλέ και μούρη και μούρη
τώρα που `σαι φίρμα, φίρμα, φίρμα.
Το παίζεις κυριλέ και μούρη και μούρη
κι έχεις γίνει ντίβα, ντίβα, ντίβα.
Όμως κι οι ντίβες κάποια μέρα
όλες πεθαίνουνε.

Φίλος δε σου `χει απομείνει
ούτε και κολλητός κανείς
η κάθε κόντρα σου τη δίνει
πρέπει να το παραδεχτείς.

Ήρθε η ώρα για ν’ αράξεις
και κάπου να προσγειωθείς
μες στον καθρέφτη να κοιτάξεις
μήπως φρικάρεις και σωθείς.
Κόψε τη μούρη και το χάι
γιατί ο κόσμος δε μασάει.

Μη μας το παίζεις κυριλέ και μούρη και μούρη
τώρα που `σαι φίρμα, φίρμα, φίρμα.
Το παίζεις κυριλέ και μούρη και μούρη
κι έχεις γίνει ντίβα, ντίβα, ντίβα.
Όμως κι οι ντίβες κάποια μέρα
όλες πεθαίνουνε.

Κόψε τη μούρη και το χάι
γιατί ο κόσμος δε μασάει.