Δίχως αφορμή δίχως μια αιτία
έστω δίχως μια απλή δικαιολογία
μ’ έβγαλες ξανά έξω απ’ τη ζωή σου
εμένα που η καρδούλα μου είναι και δική σου.

Εγώ όμως σε έβλεπα κρυφά στα όνειρα μου
εκεί που μου επέτρεψες να απλώνω τα φτερά μου
κι ευχόμουν να ξυπνούσα κι ένα θαύμα να γινόταν το πρωί.

Να `ρχόσουν μια στιγμή μπροστά μου
να σ’ έσφιγγα στην αγκαλιά μου
να σ’ έκανα να τρελαθείς απ’ τα φιλιά μου
να πάψω άλλο να πονάω, τις νύχτες να παραμιλάω
να πάψω πλέον να μισώ που σ’ αγαπάω.

Κρύα η καρδιά, άδειο το μυαλό μου
έφτασα πολύ κοντά στον τελειωμό μου
λέξη και πληγή, βλέμμα και λιβάδι
κόλαση η ζωή, κομμάτια κάθε βράδυ

Εγώ όμως σε έβλεπα κρυφά στα όνειρα μου
εκεί που μου επέτρεψες να απλώνω τα φτερά μου
κι ευχόμουν να ξυπνούσα κι ένα θαύμα να γινόταν το πρωί.

Να `ρχόσουν μια στιγμή μπροστά μου
να σ’ έσφιγγα στην αγκαλιά μου
να σ’ έκανα να τρελαθείς απ’ τα φιλιά μου
να πάψω άλλο να πονάω, τις νύχτες να παραμιλάω
να πάψω πλέον να μισώ που σ’ αγαπάω.