Μάτια που σας έχασα σε χιλιάδες μάτια
κι όμως δε σας ξέχασα κι ούτε σας ξεχνώ
έγειρα και ξύπνησα σ’ αδειανά κρεβάτια
αφού πρώτα δείπνησα δάκρυ και καημό.

Κι η καρδιά μου είναι από το χωρισμό
μια βαλίτσα ξεχασμένη στο σταθμό,
στο σταθμό, στο σταθμό.

Χείλη που μου κρύψατε την πικρή αλήθεια
και μ’ εγκαταλείψατε μες στη καταχνιά
κι αν το χέρι άπλωσα πουθενά βοήθεια
κι όπου και να ξάπλωσα βρήκα ερημιά.

Κι η καρδιά μου είναι από το χωρισμό
μια βαλίτσα ξεχασμένη στο σταθμό,
στο σταθμό, στο σταθμό.