Ανοίγω ένα παράθυρο και μ’ ένα μπλε καράβι
καρφώνομαι στο άπειρο μ’ ένα άστρο που μου ανάβει.
Να βρω που είναι το σώμα σου ποιος το θαλασσοδέρνει
ποιο νόμο λέει το στόμα σου που πίσω δε σε φέρνει.

Λιμάνια δίχως όνομα στους ώμους σου όλα γιε μου
με δυο φιλιά παράνομα σε δένουν και σε παίρνουν.
Λιμάνια που τους δόθηκες και σ’ άλλαξαν θρησκεία
κατάρτι που λαβώθηκες πριν κάνεις απιστία.

Ανοίγω ένα ματόκλαδο και μέσα φυλακίζω
καράβι σε ματόχαντρο τον άνεμο να ορίζω.
Να βρω που είναι η πορεία σου, να μάθω που θα δέσεις,
να δω την απορία σου τα μάτια μου πριν κλέψεις.

Λιμάνια δίχως όνομα στους ώμους σου όλα γιε μου
με δυο φιλιά παράνομα σε δένουν και σε παίρνουν.
Λιμάνια που τους δόθηκες και σ’ άλλαξαν θρησκεία
κατάρτι που λαβώθηκες πριν κάνεις απιστία.