Για πες Γιάννο αυτού που πας,
ποια είν’ η γυναίκα π’ αγαπάς.

Πες μου και μένα να χαρώ,
που σε `χω εγώ μοναχογιό.

Μην αγαπάς τη Μαριωρή,
που είναι κακιά και πονηρή.

Πρέπει καλά να το σκεφτείς,
γιατ’ άσχημα θα μπερδευτείς.

Αν ίσως τη στεφανωθείς,
γρήγορα θα με θυμηθείς.

Θε να `χεις πίκρες και καημούς,
βάσανα κι αναστεναγμούς.

Μα να `γαπάς τη λυγερή,
που πάει στη βρύση μοναχή.

Γεια σου, χαρά σου, γιόκα μου
κι ας πάρει και τη ρόκα μου.